Jestem ... ;D

Kochani wróciłam! Nareszcie!

Nawet nie wyobrażacie sobie jak tęskniłam. Nie myślałam, że można stęsknić się za ludźmi, których się nigdy nawet nie widziało. Mówię to całkowicie szczerze bez zbędnego lizusostwa! Uwierzcie :)

Brakowało mi tego jak cholera …

Właściwie to do domu wróciłam już w zeszłym tygodniu, ale nie miałam możliwości wstawienia wpisu gdyż nie było internetu.

Zmienialiśmy umowę w związku z tym odłączyli nam stary internet, na nowy niestety trzeba było czekać tydzień.

Dopiero dziś dostaliśmy nowy modem i już można na nowo psuć sobie oczy i kręgosłupy :P hehe

Urlop udany :) Odpoczęłam, powdychałam trochę świeżego, wiejskiego powietrza było miło. Jedyną nieprzyjemną rzeczą było to, że psina nam zachorowała. Co prawda jeśli już czepiamy się szczegółów, nie moja bo dziadka, ale kocham ją jak własną. W końcu to dziewczyna mojego psa :)

Rozpoczęło się od utykania na przednią łapę. Z początku delikatnie, później coraz gorzej i gorzej. Z psa, który nie potrafi wysiedzieć w ciepłym domu nawet pięciu minut, stała się kompletnym piecuchem. Sama prosiła żeby ją wpuścić i od razu kładła się na dywanie. Wielokrotnie oglądaliśmy łapkę, sprawdzając czy może się nie skaleczyła. Niczego jednak nie zauważyliśmy.

Doszło nawet do tego, że nie mogła opuścić głowy.

W końcu dziadek postanowił zadzwonić po doktora. Dostała zastrzyk przeciwzapalny od razu, drugi mieliśmy zrobić za 48 godzin. To jej wyraźnie pomogło. Choć jeszcze w nocy trochę płakała przy zmienianiu pozycji.

Obie się nie wyspałyśmy bo ja co chwile się budziłam, a to obudzona przez nią, a to zwyczajnie żeby sprawdzić czy wszystko w porządku. Strasznie było mi jej szkoda.

Jak mówiłam do niej ''boli łapka … pokaż która, pomasuje'' podnosiła bolącą łapkę, a ja wykonywałam obiecany masaż :)

Wyjaśniam, może komuś wyda się go głupie lub dziwne, ale tak owszem rozmawiam z psem ;P

Nawet ze trzech schodków musiałam ją znosić. Podnieść ponad 30 kg żywej wagi to nie lada wyczyn zwłaszcza dla kogoś kto nie ma za grosz kondycji i siły :P

Już od pierwszego zastrzyku powoli następowała poprawa, a po drugim było znacznie lepiej. Wróciło do niej życie.

Znowu woli całe dnie spędzać na dworze i nie utykała. Teraz jest już całkiem zdrowa :)

Śnieg już prawie stopniał. Mam nadzieje, że nie wróci bo … wyczuwam wiosnę :))

http://www.youtube.com/watch?v=l-4A9Ly88gY

'' Gdy zgaśnie słońce nie czuj się osamotniony,
bo w mroku czekam ja niosę światło, bądź spokojny,
w obliczu zła pokaż że dobra jesteś godny,
 przestań się bać weź do serca ognia z mej pochodni. ''